Integracja sensoryczna

Co to jest Integracja Sensoryczna?

Integracja sensoryczna to proces rejestracji, przewodzenia i scalania informacji odbieranej przez zmysły dziecka. Prawidłowa Integracja Sensoryczna oznacza, że wszystkie wrażenia zmysłowe zostają zebrane w jedną spójną całość. Prawidłowe zintegrowanie wszystkich wrażeń sensorycznych jest podstawą prawidłowego funkcjonowania.

Zaburzenia Integracji Sensorycznej skutkują problemami w zakresie: planowania ruchu, motoryki małej i dużej, postawy, koordynacji, równowagi, skupienia uwagi, emocji oraz umiejętności uczenia się.

Jeśli doświadczenia dziecka w odbiorze i przetwarzaniu bodźców płynących ze zmysłów podstawowych są złe lub niepełne, to nie jest ono w stanie nauczyć się złożonych czynności, takich jak czytanie lub pisanie; opanowanie ich sprawia mu ogromne trudności.

Jakie są najczęstsze objawy zaburzeń Integracji Sensorycznej u dziecka?

  • dziecko odczuwa dotyk jako bardzo silny
  • drażni je nawet głaskanie, lekkie chuchnięcie
  • żle znosi czynności higieniczne: kąpiel, mycie, czesanie, ścinanie włosów, obcinanie paznokci, smarowanie kremem
  • lubi mocny dotyk
  • bardzo mocno się przytula, ściska
  • poszukuje bardzo silnych wrażeń: zderza się z kolegami, rzuca się na podłogę
  • nie reaguje na ból (mocne uderzenia, skaleczenie) i skrajne temperatury (ciepło, zimno)
  • nie toleruje silnych dźwięków (gwizd, huk pękającego balonu)
  • nie potrafi dobrze funkcjonować przy współistniejących dźwiękach
  • często zasłania dłońmi uszy
  • słaba koordynacja i równowaga
  • unikanie zabaw na huśtawce, karuzeli lub nadmierne poszukiwanie takich zabaw
  • problemy z jazdą na rowerze
  • opóźniony rozwój ruchowy
  • niezgrabne, niezborne ruchy
  • złe szacowanie odległości
  • potykanie się
  • nadruchliwość
  • wzmożona męczliwość
  • problemy z samoobsługą np. ubieraniem się
  • potrzeba „dostymulowania się”
  • nieustanne kręcenie się, huśtanie, skakanie, rzucanie, tarzanie, uderzanie
  • obniżony poziom sprawności manualnej i graficznej
  • problemy ze skupieniem uwagi
  • problemy z pisaniem, czytaniem i zapamiętywaniem
  • słaba motywacja
  • opóźniony rozwój mowy
  • problem z płynnością mowy, wymawianiem niektórych głosek, poprawnym budowaniem zdań
  • labilność emocjonalna
  • płaczliwość
  • impulsywność
  • trudności z dostosowaniem się do nowej sytuacji
  • niska samoocena
  • nadruchliwość
  • nadpobudliwość psychoruchowa

Zaburzenia integracji sensorycznej powodują, że dziecko nie radzi sobie z codziennymi rzeczami, z którymi inne dzieci nie mają kłopotu. Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną często uważane są za „niegrzeczne” czy ” dziwne”.

Dysfunkcje integracji sensorycznej mogą wystąpić u dzieci zdrowych (w normie psychoruchowej), ale także u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, ruchową, niewidomych i słabowidzących, głuchych i niedosłyszących, z autyzmem, zespołem Aspergera, mózgowym porażeniem dziecięcym, ADHD.

Jak wygląda terapia Integracji Sensorycznej?

Terapia ta polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch) oraz płynące z własnego ciała poprzez zmysły wewnętrzne (równowagi i czucia głębokiego). Na podstawie diagnozy integracji sensorycznej określane są sfery, na które w czasie zajęć należy oddziaływać. Powstaje w ten sposób indywidualnie skonstruowany plan terapii.
Zajęcia integracji sensorycznej w większości mają charakter aktywności ruchowej, formę różnorodnej zabawy, zadań i gier. Dzieci bardzo lubią taką formułę zajęć. Wykorzystujemy różnorodne przyrządy i pomoce terapeutyczne, takie jak: huśtawki, równoważnie, platformy, uprzęże, deskorolki, piłki i wiele innych. Długość i intensywność terapii zależy od ilości i jakości deficytów integracji sensorycznej oraz tempa postępów dziecka. Bardzo ważna jest systematyczność w terapii oraz współpraca z rodzicami.

 

7 zmysłów, którymi odbieramy bodźce z otoczenia

DOTYK

RÓWNOWAGA (UKŁAD PRZEDSIONKOWY)

CZUCIE GŁĘBOKIE (UKŁAD PROPRIOCEPTYWNY)

WZROK

SŁUCH

SMAK

WĘCH



Diagnoza Integracji Sensorycznej

Diagnozę przeprowadza się zwykle na dwóch spotkaniach.

Przeprowadza się próby kliniczne tj obserwację dziecka w trakcie spontanicznej aktywności oraz w sytuacjach zadaniowych, oraz testy południowo-kalifornijskie, które określają poziom dojrzałości zmysłów i ich integracji.  Terapeuta przeprowadza wywiad z rodzicami. Ponadto dodatkowym źródłem informacji jest kwestionariusz wypełniany przez rodziców dotyczący rozwoju dziecka oraz funkcjonowania malucha w domu.

Na trzecim spotkaniu następuje podsumowanie diagnozy, omówienie wyników i przekazanie zaleceń. Rodzice otrzymują wynik diagnozy oraz program terapii w formie pisemnej.